δαυιτικός

και δαυιδικός, -ή, -ό (AM δαυιτικός, -ή, -όν)

Ι. 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον προφητάνακτα Δαυίδ

2. ανάλογος στο μεγαλείο με τους ψαλμούς τού Δαυίδ, μεγαλόπνευστος («δαυιδική έμπνευση»)

II. επίρρ. δαυιτικῶς (AM)

κατά τον τρόπο τού Δαυίδ, μεγαλόπρεπα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. δαυιτιχός < Δαυίδ + (επίθημα) -τικός, ενώ ο τ. δαυιδικός < Δαυίδ + (επίθημα) -ικός].